Kurs spawania TIG-141 II i III moduł (spawanie doczołowe blach i spawanie doczołowe rur) + Egzamin TUV

Program nauczania obejmuje 100 godzin dydaktycznch (45 minut).

Program zaakceptowany przez TÜV SÜD POLSKA.

Szkolenie obejmuje 100 godzin dydaktycznych.

Zajęcia teoretyczne (20 godzin) i praktyczne (80 godziny): (Przerwa jest wliczona w godziny kursu, ustala indywidualnie z uczestnikami kursu.

Przerwa 15 minut na każde 4 godziny zajęć)

Zajęcia teoretyczne w spawaniu metodą TIG: 1. Wprowadzenie do procesu spawania TIG (Tungsten Inert Gas) – Uczestnicy zapoznają się z teorią spawania metodą TIG, w którejużywa się nietopliwej elektrody tungstenowej (wolframowej) oraz gazu osłonowego (najczęściej argon) do ochrony strefy spawania przedzanieczyszczeniami atmosferycznymi. Omówione są zasady działania i zastosowanie tej metody w różnych branżach, takich jak spawaniestali nierdzewnej, aluminium czy stopów metali. 2. Rodzaje spoin i ich parametry – Uczestnicy uczą się rozróżniać i charakteryzować różne rodzaje spoin: Spoina czołowa (butt weld),Spoina pachwinowa (llet weld), Spoina narożna (corner weld). Każdy rodzaj wymaga innego ustawienia parametrów spawania, któreomówione są na wykładzie. 3. Przygotowanie materiału do spawania – W teorii omawia się, jak odpowiednio przygotować krawędzie materiałów (np. rury, blachy) dospawania, w tym żłobienie, czyszczenie powierzchni (np. za pomocą szczotki drucianej, szlierki) i usuwanie zanieczyszczeń, aby zapobiecdefektom spawalniczym. 4. Parametry spawania Analizowane są parametry procesu TIG, takie jak: Prąd spawania (A), Napięcie (V), Prędkość spawania, Średnicaelektrody. Uczestnicy uczą się, jak dobierać odpowiednie parametry do grubości materiału i rodzaju spoiny. 5. Bezpieczeństwo i BHP – Zajęcia obejmują również przepisy BHP związane z pracą spawacza, m.in. stosowanie odzieży ochronnej,masek spawalniczych, rękawic, butów ochronnych oraz zasady ochrony przed wdychaniem gazów osłonowych i dymów spawalniczych.

Zajęcia praktyczne w spawaniu metodą TIG: 1. Przygotowanie stanowiska spawalniczego – Uczestnicy uczą się, jak prawidłowo ustawić i przygotować stanowisko spawalnicze, wtym dobranie odpowiedniej elektrody wolframowej (w zależności od materiału) oraz ustawienie butli z argonem. Podstawa prawna dla Podmiotów / kategoriiPodmiotów uprawnionych do wydawania dokumentów potwierdzających uzyskaniekwalifi kacji, w tym w zawodzie Nazwa/Kategoria Podmiotu prowadzącegowalidację TUV SUD Polska Podmiot prowadzący walidację jestzarejestrowany w BUR Nie Nazwa/Kategoria Podmiotu certyfi kującego TUV SUD Polska Podmiot certyfi kujący jest zarejestrowany w BUR Nie 2. Praktyka obejmuje także konfi gurację prądowego źródła zasilania i regulację parametrów spawania (np. prąd DC dla stali, AC dlaaluminium). 3. Wykonywanie spoin czołowyc h – Pod nadzorem instruktora uczestnicy wykonują spoiny czołowe (butt weld) na blachach lub rurach,zachowując prawidłowy kąt ustawienia elektrody, odpowiednią odległość od materiału oraz prawidłowy przepływ gazu osłonowego. 4. Wykonywanie spoin pachwinowych – Spawacze ćwiczą wykonywanie spoin pachwinowych (llet weld), łącząc dwie płyty w kształciekąta. Istotnym elementem jest kontrolowanie wypełnienia spoiny, głębokości wtopienia oraz estetyki wykonania. 5. Obsługa elektrody wolframowej i gazu osłonowego – W trakcie zajęć praktycznych uczestnicy uczą się właściwie manipulowaćelektrodą wolframową, tak aby uniknąć jej zużycia i przegrzania. Dodatkowo, kluczowym elementem jest ustawienie odpowiedniegoprzepływu gazu osłonowego, co zapobiega utlenianiu się materiału i gwarantuje wysoką jakość spoiny. 6. Usuwanie wad spawalniczych – Uczestnicy uczą się identykować i usuwać wady spawalnicze, takie jak: Porowatość (tworzenie pęcherzyków gazu w spoinie), Pęknięcia (np. spowodowane zbyt szybkim chłodzeniem lub złym ustawieniem parametrów), Wtrącenia (niepożądane wtrącenia w spoinie). 7. Szlifowanie i obróbka spoin – Po zakończeniu spawania uczestnicy szlifują i wygładzają wykonane spoina, aby sprawdzić jej jakośćoraz usunąć ewentualne nadmiary materiału. 8. Testowanie jakości spoin – Po wykonaniu spoin uczestnicy przeprowadzają testy jakościowe (np. test szczelności, testwytrzymałościowy) oraz dokonują oceny wizualnej spoiny, sprawdzając jej estetykę i zgodność z wymaganiami technicznymi.

Waidacja wygląda następująco:

Część teoretyczna – Uczestnik musi odpowiedzieć na pytania dotyczące podstaw spawalnictwa, zasad BHP, technologii spawania,rodzajów materiałów, niezgodności spawalniczych i przepisów normatywnych. .

Część praktyczna – Egzamin polega na wykonaniu określonych złączy spawalniczych (np. spoin czołowych, pachwinowych) zgodnie zwymaganiami technicznymi i normami. Kandydat ma do dyspozycji określony czas na wykonanie zadania, a jakość wykonanej spoiny jestoceniana pod kątem wytrzymałości, estetyki, szczelności oraz braku wad (np. pęknięć, porowatości).

Na kurs spawania mogą zostać przyjęci kandydaci którzy: - ukończyli co najmniej szkołę podstawową, - ukończyli 18 rok życia, - posiadają dobry stan zdrowia potwierdzony świadectwem lekarskim. Uczestnicy powinni mieć ze sobą : - obuwie spawalnicze, - ubranie robocze spawalnicze

zeszyt, długops, książka

Na kurs spawania mogą zostać przyjęci kandydaci którzy: - ukończyli co najmniej szkołę podstawową, - ukończyli 18 rok życia, - posiadają dobry stan zdrowia potwierdzony świadectwem lekarskim. Uczestnicy powinni mieć ze sobą : - obuwie spawalnicze, - ubranie robocze spawalnicze.

Usługa rozwojowa nie jest świadczona przez podmiot pełniący funkcję Operatora lub Partnera Operatora w danym projekcie PSF lubw którymkolwiek Regionalnym Programie lub FERS albo przez podmiot powiązany z Operatorem lub Partnerem kapitałowo lub osobowo. Cena usługi nie obejmuje kosztów niezwiązanych bezpośrednio z usługa rozwojową, w szczególności kosztów środków trwałychprzekazywanych Uczestnikom/-czkom projektu, kosztów dojazdu i zakwaterowania